Παρακλητικοί Κανόνες

Παρακλητικός Κανών εις τον εν Αγίοις πατέρα ημών Λουκάν τον ιατρόν και ομολογητήν, Αρχιεπίσκοπον Συμφερουπόλεως & Κριμαίας τον Ρώσον

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, το Θεός Κύριος και το εξης του Αγίου.
Ηχος δ'. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων, και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντας σου, την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπης άγιε, από πάσης ανάγκης, και χαλεπών του βίου αναγκών, διαφυλάττων, ταις θείαις πρεσβείαις σου.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμέν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι* ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου σους γάρ δούλους σώζεις, αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν ' ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς. «Λουκά ιατρέ τους νοσούντας ίασαι. Ιωήλ»
Ωδή α'. Ηχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Λουκά Αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει, υπέρ πάντων ημών λιταίς, νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων , και δυσπραγίας του βίου πανόλβιε.
Ορμάς τας ατάκτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών , τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.
Υφέρπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως, αρρωστήμασι τοις δεινοίς, αλλ' ως θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.
Θεοτοκίον.
Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου Μήτερ, ελευθέρωσον σαις λιταίς, και χάρισαι πάσι την Ελπίδα, του πλατυσμού καί ανέσεως Δέσποινα.
Ωδή γ'. Ουρανίας αψίδος.
Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπάσασθαι, εν Σαγματά τη Μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή αείρροος, Λουκά αοίδιμε.
Ιαθήναι λιταίς σου, παρακαλώ άγιε, εκ της ταραχής του νοός μου, και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος, εν τοις καιροίς τοις εσχάτοις, Χριστού την αλήθειαν, Λουκά εκήρυξας.
Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπον, απαλλαγήναι με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσωμαι.
Θεοτοκίον.
Τας συμβάσεις του βίου, και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ, και μηχανήματα, γηίνων θέλγητρα, καί των ματαίων ορέξεις, αφ' ημών άπόστησον, Παντοβασίλισσα.
Διάσωσον, ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας, εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων, και εκ των νόσων κατ' άμφω, σημειοφόρε.
Επίβλεψον, εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις, και το Κάθισμα. Πρεσβεία θερμή.
Εν χρόνοις τοίς νυν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοίς, παραμυθία άφατος , διό μη παύση άγιε, συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχών εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σόν όνομα .
Ωδή δ'. Εισακήκοα Κύριε.
Ρίζαν έκκοψον άγιε, της δαιμονικής σαφώς αθεότητος, και Λουκά προς αγαθότητα, ίθυνας ψυχάς των ανυμνούντων σε.
Επί σοι τας ελπίδας μου, έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγμόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόϋλος εφίεμαι.
Τω φλογμώ παραβάσεων, και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε, εκτακείσαν την καρδίαν μου, δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.
Θεοτοκίον.
Ο υπάρχων αχώρητος, και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν, εν τη μήτρα σου Πανάμωμε, ον υπέρ ημών αεί ικέτευε.
Ώδή ε' Φώτισον ημάς.
Υψωσον Λουκά, προς την άνωθεν λαμπρότητα, τα νοήματα ημών των εμπαθών, διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.
Στόνον των ψυχών, και σωμάτων τα αλγήματα, Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταίς, μη ελλιπής ιατρεύσαι των τιμώντων σε.
Νυν εν Σαγματά, τας μερίδας των λειψάνων σου, οι μονάζοντες κατέχοντες Λουκά, ταις ευχαίς σου εκζητούσι την ειρήνευσιν.
Θεοτοκίον.
Ον υπερφυώς, Θεοτόκε απεκύησας, δυσωπούσα μη ελλείπης εσαεί, εκλυτρώσασθαι ημάς εξ απογνώσεως.
Ωδή στ'. Την δέησιν εκχεώ.
Συστήματα πονηρών εκύκλωσαν, τας ψυχάς ημών Λουκά Ιεράρχα, και σαρκικών τα αμέτρητα πάθη, προς ακρασίας τον λάκκον καθέλκουσιν, ημάς τους κράζοντας προς σέ εκ φθοράς τους ικέτας σου λύτρωσον.
Οδήγησον προς λιμένα εύδιον, Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας, εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγίδων του όφεως ως κεκτημένος προς Θεόν την καλήν παρρησίαν πανεύφημε.
Δόξα Πατρί…
Υπάρχων των λογισμών αναπλέως Ιεράρχα πολυφρόντιδος βίου και μερίμνων καθ' εκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος εκ βάθους αίρω την φωνήν προς το θείον με φως καθοδήγησον.
Και νύν…
Νυν βάρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθείσα η καρδία μου σθένει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος αιτούμαι άφεσιν κακών πανσενεί σου πρεσβεία Θεόνυμφε. Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ' άμφω σημαιοφόρε. Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β'.
Τοις των αιμάτων σου. Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε Συμφερουπόλεως πάσης ο πρόεδρος τοις προσιούσιν εν πίστει τη λάρνακα των σων λειψάνων αγίασον χάριτι παρέχων κατ' άμφω την ίασιν.
Και ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ'
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος.
Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ΣΤ΄. 17-19)
Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού∙ ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21). Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει∙ και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί∙ ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται∙ χαίρετε δε μάλλον, ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς, και είπεν∙ Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις∙ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχ.
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'.
Όλην αποθέμενοι Άγιε Ανάργυρε Ρωσίας πάσης το κλέος της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε τας δεινάς μάστιγας των αρρωστημάτων πυρετών τε και τα τραύματα των προσιόντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ ελπίς κεκμηκότων αρραγής μη επιλάθη δωρήσασθε πάσι τα ευφρόσυνα.
Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ. Ωδή ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας. Άγιε του Θεού…
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γεμούσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.
Άγιε του Θεού…
Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβάσως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.
Δόξα Πατρί…
Στηριγμόν εν τη θλίψει εν πελάγει του βίου του Σαγματά η μονή τα λείψανά σου πάτερ κατέχουσα το θάρσος καθ' εκάστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαράς της όντως καταντήση.
Και νύν…
Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξόν μοι Σώτερ λιταίς της σης τεκούσης ίνα ψάλλω γηθόμενος ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η'. Τον Βασιλέα. Άγιε του Θεού…
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλίπης υπέρ ημών λιτάζων.
Άγιε του Θεού…
Σοφίας μάκαρ της θεϊκής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου Λουκά σημειοφόρε.
Δόξα Πατρί
Άγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πονους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.
Και νύν…
Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος, η παράκλησις και ίαμα κατ' άμφω Δέσποινα υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.
Ωδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον. Άγιε του Θεού…
Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.
Άγιε του Θεού
Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε διο νοός μου απέλασον την σκοτόμαιναν.
Δόξα Πατρί…
Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.
Και νύν…
Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.
Το «Άξιον εστί», και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιατρός χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης Λουκά των Ορθοδόξων ο νέος άγιος. Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτωκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει Πάτερ Λουκά εξήρπασας. Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φύλακας διώξεις και αικίας σωματικάς σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε. Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σορός σου εν Ρωσία επιτελεί, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις Λουκά τοις πάσχουσι. Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας Λουκά αοίδιμε. Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε θεόφρων εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων Λουκά πανάριστε.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί…
Τρισάγιον, είτα…
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. Του α'. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ' εσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής. Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.